بهبود پورتال

02188272631   09381006098  
تعداد بازدید : 83
5/26/2023

اثر گالیم بر پارامترهای بیلیروبین و آمینوترانسفرازها در موش صحرایی

مژگان قاری پور* ؛ دکتر سید علی اصغر مشتاقی** ؛ دکتر احمد موحدیان **؛ دکتر بابک ثابت***

چکیده :

سابقه و هدف: عنصر گالیم در تصویربرداری پزشکی و شیمی درمانی مورد استفاده قرارمی‌گیرد. ازآنجا که تجمع گالیم در کبد به اثبات رسیده است و هنوز گزارشی مبنی بر تأثیر گالیم در پارامترهای فعالیت کبدی از جمله آمینوترانسفرازها و بیلیروبین موجودنیست، مطالعةحاضر برای‌یافتن چگونگی‌تأثیرات‌گالیم در درازمدت و بررسی‌مکانیسم آن‌طراحی‌شده‌است.

مواد و روش‌ها:مطالعه به شیوه تجربی از نوع شاهددار انجام گرفت. 7 گروه 5 تایی موش صحرایی انتخاب شدند و پس از تزریق داخل صفاقی گالیم در دوزهای 5، 10و mg/kg.B.W 15 ( به مدت 30 و 60 روز) نمونه‌گیری انجام شد و مقادیر بیلیروبین و آمینوترانسفرازها مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج به‌دست‌آمده پس از 30 روز تیمار حاکی از افزایش فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در گروه mg/kg.B.W 15 به مقدار 66/44% و افزایش فعالیت آلانین آمینوترانسفراز (ALT) درهمین گروه به‌میزان 38/12% بود. بیلیروبین کل  73/2برابر و بیلیروبین مستقیم 26/2 برابر افزایش یافت. مصرف گالیم به مدت60 روز سبب افزایش فعالیت آنزیم آسپارتات‌آمینوترانسفراز دراین گروه به میزان 3برابر و فعالیت آنزیم آلانین آمینوترانسفراز به‌مقدار 6برابر نسبت به گروه شاهد شد. بیلیروبین کل نیز درگروه آزمایش 60 روزه  9برابر افزایش پیدا کرد. این نتایج در  05/0P< معنا‌دار است.

بحث: گالیم با تجمع در سلول‌های کبدی و اتصال به گروه  سولفهیدریل پمپ سدیم پتاسیم سبب مهار ترشح و انتقال بیلیروبین به مجاری صفراوی می‌شود. با باقی‌ماندن بیلیروبین در فضای داخلی غشاها، از آنجا که نقش دترجنت را ایفا می‌کند، باتخریب غشای سلولی سبب رهاشدن آمینوترانسفرازها به داخل سرم می‌گردد. نتایج به‌دست‌آمده نشان داده که میزان فعالیت آنزیم AST حداکثر تا 3برابر نسبت به گروه شاهد افزایش یافته است. با ادامة مصرف گالیم علاوه بر غشای سلولی، غشای میتوکندری نیز تخریب  و آلانین آمینوترانسفراز  به داخل سرم رها گردیدکه افزایش فعالیت آنزیم ALT  تا
حدود 6برابر نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. با عدم انتقال بیلیروبین به صفرا، میزان سرمی این پارامتر نیز در حد قابل‌ملاحظه‌ای افزایش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که مقدار بیلیروبین کل تا 9برابر افزایش داشته است که ناشی از عدم انتقال بیلیروبین به صفرا می‌باشد. باتوجه به اینکه گالیم تغییرات معناداری در شاخص‌های عملکرد کبدی به‌وجود می‌آورد توصیه می‌شود که در مصرف درمانی گالیم در بیماری‌های بدخیم علاوه بر رعایت دوز دارو به مدت زمان تیمار نیز توجه شود.

کلیدواژه‌ها: گالیم، بیلیروبین، آمینوترانسفرازها، موش صحرایی.

* فوق لیسانس بیوشیمی بالینی، مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان.

** PhD بیوشیمی بالینی و عضو هیأت علمی گروه بیوشیمی، دانشکدة داروسازی و علوم دارویی و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان.

*** پزشک عمومی.

* عهده دار مکاتبات: اصفهان، مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان، تلفن: 4460807-0311


مقدمه:

امروزه‌گالیم، به‌عنوان‌عنصری با خواص سیتوتوکسیک در درمان انواع تومورها از جمله تومورهای اوروتلیال، ریه، کولون، پستان و ... کاربرد دارد (1). از سوی دیگر، این عنصر در شکل رادیواکتیو برای اسکن‌کردن استخوان‌ها و تومورها مورد استفاده قرار‌می‌گیرد(2). گالیم به‌صورت ترکیب با نمک‌های مختلف از جمله کلراید، سیترات و نیترات مصرف‌می‌گردد. در مطالعات انجام‌شده نشان‌داده‌شده که گالیم از طریق روده‌ای به‌صورت انتقال  غیرفعال (بدون صرف انرژی) جذب و آنگاه به پروتئین‌های ناقل پلاسمایی از جمله سیدروفورها، لاکتوفرین و ترانسفرین متصل می‌گردد(3و4) که این اتصال تا زمان اشباع‌شدن پروتئین‌های مذکور ادامه می‌یابد. سپس کمپلکس پروتئین-گالیم با واسطه رسپتور سلولی وارد سلول می‌گردد. در مطالعات نشان‌داده شده که گالیم پس از ورود به سلول به‌ترتیب در لیزوزم‌ها، هسته و میتوکندری سلول‌های بافت نرمال و سرطانی جای می‌گیرد(5). نوع نمک در برداشت گالیم مؤثراست(6). مشخص شده که پس از پلاسما، کبد دومین بافت مورد انتخاب گالیم می‌باشد (7). گالیم پس از ورود به سلول سبب تداخل در متابولیسم آهن می‌شود(8) و از سوی دیگر، با تأثیر در آنزیم ریبونوکلئوتیدردوکتاز سبب مهار پرولیفراسیون سلول‌ها می‌گردد(9). گالیم با تمایل به‌اتصال به گروه سولفهیدریل(SH-) پروتئین‌ها می‌تواند سبب توقف بسیاری از مکانیسم‌های انتقالی گردد (10). باتوجه به تمایل گالیم به تجمع در سلول‌های کبدی و اثر افزاینده‌ای که بر مقادیر سرمی آلکالن فسفاتاز کبدی دارد(11)، در مطالعة حاضر اثر گالیم بر بیلیروبین و آمینوترانسفرازها که ازجمله شاخص‌های عملکردکبدی هستند، بررسی می‌شود. دراین مطالعه سعی‌شده‌است مکانیسم مناسبی از نحوه تأثیرگالیم در سلول کبدی ارائه گردد.

 

 مواد و روش‌ها:

   این مطالعه از نوع تجربی شاهددار می‌باشد که در آن از موش‌های صحرایی نر (Rat) بانام علمی  Rattus Norvegicous Allivius از نژاد Wistar استفاده‌شده‌است. حیوانات از انستیتوپاستور تهران خریداری و در اطاق‌حیوانات تحت شرایط استاندارد از لحاظ نور وحرارت و تغذیه نگهداری شدند. گالیم به فرم نمک نیترات گالیم ازکارخانه سیگمای آلمان تهیه گشت ومحلول نیترات گالیم درسرم فیزیولوژی باغلظتmg/kg 100 (دوزLD50) تهیه و سپس دوزهای مختلف از آن ساخته شد و به صورت داخل صفاقی در دورة بلندمدت 30 و60 روزه به مقادیر 10،5وmg/kg.B.W15 (به‌صورت یک روز در میان) تزریق گردید. در گروه شاهد فقط از سرم فیزیولوژی ml/kg 8/0 استفاده شد. حجم نهایی تزریق در کلیه گروه‌ها ml2/0 بود. تعداد موش‌ها باتوجه به‌مطالعات قبلی در گروه‌های شاهد و مورد آزمایش 5 سر بود. پس از پایان تزریقات، حیوانات با اتر بیهوش شدند و خون از طریق زدن شاهرگ جمع‌آوری گشت. بعد از لخته‌شدن خون، سرم آن توسط سانتریفوژ جدا شد و برای اندازه‌گیری پارامترهای بیوشیمیایی مورد استفاده قرار گرفت. فعالیت آمینوترانسفرازها و میزان انواع بیلیروبین با شیوة اسپکتروفتومتری به وسیله  دستگاه Perkin–Elmier UV/Vis ساخت آلمان اندازه‌گیری شد(12و13). میانگین مقادیر به‌دست‌آمده در گروه شاهد و گروه‌های مورد آزمایش با کمک آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) با پس‌آزمون Tukey HSD مقایسه شد و از لحاظ آماری 05/0P< معنادار تلقی‌گردید.

 

یافته‌ها:

مصرف گالیم در مقادیر 10،5وmg/kg.B.W 15 به مدت 30 روز به‌ترتیب سبب17% کاهش و 95/1% و 66/40% افزایش فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز گردید و به مدت 60 روز به‌ترتیب سبب 20/5%،
69/1برابر و 01/3برابر  افزایش فعالیت آنزیم نسبت به گروه شاهد شد. مصرف گالیم در مقادیر10،5
وmg/kg.B.W15 به مدت 30 روز به ترتیب سبب
88/0، 88/3 و 38/12 درصد افزایش فعالیت آلانین آمینوترانسفراز و مصرف همین مقادیر از گالیم به مدت 60 روز سبب 77/41%، 16/1برابر و 95/5برابر افزایش فعالیت آنزیم مذکور گردید (05/0
P<)
(جدول 1).


جدول1- مطالعه اثرات درازمدت گالیم بر مقادیر آسپارتات آمینوتراسفراز و آلانین آمینو ترانسفراز.

 

آنزیم

 

گروه

میزان گالیم تزریقی

mg/kg .B .W

 

Mean±SD

P-Value

گروه آزمایش 30روزه

گروه آزمایش60روزه

شاهد

5

10

15

5

10

15

0

اسپارتات آمینوترانسفراز

آزمایش30روزه

5

10

15

17/3±67/77

01/8±03/76

26/4±109*

-

99/0

037/0

99/0

-

016/0

037/0

016/0

-

99/0

98/0

104/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

99/0

99/0

033/0

آزمایش60روزه

5

10

15

8/2±57/81*

52/10%±07/209*

67/8±00/311*

99/0

0001/0

0001/0

98/0

0001/0

0001/0

104/0

0001/0

0001/0

-

0001/0

0001/0

0001/0

-

0001/0

0001/0

0001/0

-

99/0

0001/0

0001/0

شاهد

0

66%±54/77

99/0

99/0

033/0

99/0

0001/0

0001/0

-

آلانین آمینوترانسفراز

آزمایش30روزه

5

10

15

94/1±15/51

63/2±67/52

96/5±98/56*

-

99/0

97/0

99/0

-

98/0

97/0

98/0

-

036/0

049/0

23/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

99/0

99/0

96/0

آزمایش60روزه

5

10

15

54/5%±88/71*

91/1±50/109*

33/13±25/352*

036/0

0001/0

0001/0

049/0

0001/0

0001/0

23/0

0001/0

0001/0

-

0001/0

0001/0

0001/0

-

0001/0

0001/0

0001/0

-

033/0

0001/0

0001/0

شاهد

0

44/0±70/50

99/0

99/0

96/0

033/0

0001/0

0001/0

-

* 05/0P<


جدول2- مطالعه اثرات درازمدت گالیم بر مقادیر بیلیروبین توتال و مستقیم سرمی.

 

 

گروه

میزان گالیم تزریقی

mg/kg .B .W

بیلیروبین

mg/dl

 

P-Value

گروه آزمایش 30روزه

گروه آزمایش60روزه

شاهد

5

10

15

5

10

15

0

بیلیروبین توتال

آزمایش30روزه

5

10

15

019/0±106/0*

016/0±198/0*

038/0±258/0*

-

0001/0

0001/0

0001/0

-

025/0

0001/0

025/0

-

0001/0

99/0

02/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

247/0

0001/0

0001/0

آزمایش60روزه

5

10

15

023/0±199/0*

046/0±660/0*

086/0±690/0*

0001/0

0001/0

0001/0

99/0

0001/0

0001/0

02/0

0001/0

0001/0

-

0001/0

0001/0

0001/0

-

36/0

0001/0

36/0

-

0001/0

0001/0

0001/0

شاهد

0

007/0±069/0

247/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

0001/0

-

بیلیروبین مستقیم

آزمایش30روزه

5

10

15

013/0±93/0*

022/0±130/0*

026/0±235/0*

-

459/0

0001/0

459/0

-

0001/0

0001/0

0001/0

-

121/0

984/0

001/0

0001/0

0001/0

293/0

0001/0

0001/0

0001/0

904/0

056/0

0001/0

آزمایش60روزه

5

10

15

039/0±147/0*

045/0±313/0*

022/0±372/0*

121/0

0001/0

0001/0

984/0

0001/0

0001/0

001/0

293/0

0001/0

-

0001/0

0001/0

0001/0

-

004/0

0001/0

004/0

-

008/0

0001/0

0001/0

شاهد

0

008/0±072/0

904/0

056/0

0001/0

008/0

0001/0

0001/0

-

* 05/0P<


     تزریق گالیم در مقادیر مذکور به مدت 30 روز سبب‌افزایش بیلیروبین کل به‌میزان 66/53%، 87/1برابر و 73/2 برابر گردید و پس از60 روز تیمار نیز به مقدار 21/2برابر ، 55/8برابر و 9برابر افزایش بیلیروبین کل مشاهده شد(05/0P<). در گروه آزمایش 30روزه با تزریق گالیم به‌مقادیر 5، 10و mg/kg.B.W15 به‌ترتیب 17/29%، 55/80% و 26/2برابر افزایش بیلیروبین مستقیم مشاهده شد و درگروه آزمایش 60 روزه نیز به‌ازای تزریق همین مقادیر گالیم به‌ترتیب 04/1برابر، 35/3برابر و17/4برابر افزایش بیلیروبین مستقیم مشاهده گردید(05/0P<) (جدول 2).

 

بحث:

  این مطالعه نشان‌داد که گالیم سبب افزایش مقادیرسرمی آمینوترانسفرازها و نیز انواع بیلیروبین می‌شود. نتایج Mathovic و همکارانش نیز درسال 1990 افزایش آلکالن‌فسفاتاز سرمی را گزارش نمودند(14). مطالعة قبلی ما نیز افزایش آلکالن فسفاتاز سرمی را با منشأ کبدی تأیید کرد(11). هنوز گزارشی مبنی بر نتیجة اثر گالیم بر فاکتورهای کبدی ارائه نشده است. مطالعات انجام شده نشان می‌دهند که عناصر مختلف می‌توانند با اتصال به بیومولکول‌ها و یا به علت شباهت ساختمانی با عناصر کمیاب ضروری با جانشین‌شدن به جای آن‌ها، مسیرهای متابولیسمی مربوطه را مختل‌نمایند(15). مکانیسم جایگزینی گالیم در بافت به این صورت است که پس از ورود به بدن با عبور از میان غشای اپی‌تلیال روده توسط پروتئین‌های ناقل انتقال و در بافت‌هایی که واجد رسپتورهای اختصاصی بیشتری برای این پروتئین‌های ناقل از جمله ترانسفرین و سیدروفورها هستند، تجمع‌می‌یابد(16). هپاتوسیت‌های کبدی باتوجه به تراکم بالای رسپتورهای ترانسفرینی در سطح  خود یکی از مناطق تراکم گالیم محسوب می‌شوند(17و18). مطالعات جدید ترانسفرین را در برداشت گالیم از روده مؤثر می‌دانند، اما عقیده بر این‌است که در ورود گالیم به هپاتوسیت نقشی ندارد. گالیم پس از ورود به بافت ابتدا در ماتریکس خارج سلولی و سپس در داخل سلول انباشته می‌شود. وجود آهن سه‌ظرفیتی در خون باعث کاهش برداشت گالیم توسط هپاتوسیت‌ها می‌گردد
(19). مهم‌ترین اثر سلولی آن مهار فعالیت آنزیم ریبونوکلئوتید ردوکتاز است که باعث کاهش پرولیفراسیون سلولی می‌شود(20) مطالعات دیگر نیز اثرتخریبی نیترات گالیم را بر کبد نشان داده‌اند(21). گالیم از طریق ترانسفرین انتقال می‌یابد و با اتصال به گروه‌های سولفهیدریلی
SH پمپ سدیم‌پتاسیم، عملکرد این پمپ را در سلول کبدی مختل می‌نماید
(10). احتمالاً با این مکانیسم انتقال صفرا بلوکه می‌گردد. با باقی‌ماندن صفرا در فضای کانالیکولار، غشای هپاتوسیت به علت اثر دترجنتی صفرا تخریب و نهایتاً منجر به افزایش آلانین‌آمینوترانسفراز در سرم می‌شود. باادامة‌مجاورت  صفرا، غشای میتوکندری نیز دچار نشت‌شده، مقادیر افزوده‌ای از آسپارتات آمینوترانسفراز از منابع سیتوزولی و میتوکندریایی به سرم رها می‌گردد. نتایج ما نشان‌داده‌است که در دورة 30 روزه میزان فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز در گروه‌های 5 و
mg/kg.B.W10 نسبت به گروه شاهد تفاوت معناداری نداشته‌است، در حالی‌که مصرفmg/kg.B.W15 سبب 4/0برابر افزایش فعالیت آنزیم گردید. در دورة 60 روزه در مقادیر 10،5وmg/kg.B.W15 وزن بدن به‌ترتیب 05/0،69/1 و
01/3 برابر افزایش فعالیت آنزیم مذکور دیده شد. آلانین آمینوترانسفراز نیزدرهمین گروه‌ها در دورة 60 روزه  به‌ترتیب سبب 41/0، 16/1 و 95/5 برابر افزایش مقادیر آنزیم سرمی گردید. آنچه دارای  اهمیت ویژه است این نکته است که درمورد آنزیم‌های موردبحث، دوز حداقل یا
mg/kg 5 در مدت 30 روز فاقد تأثیر معنا‌دار بوده، در صورتی‌که درمان با همین دوز در دورة 60 روزه باعث افزایش معنادار فعالیت آنزیم شده است. همچنان‌که مشاهده می‌شود با افزایش زمان تیمار با گالیم، اگرچه دوز مصرفی بدون تغییر بوده، ولی مقادیر آنزیم‌های آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز در سرم افزایش یافته که در حقیقت اثر تجمعی گالیم را نشان‌می‌دهد. مطالعات قبلی حداقل تأثیرات جانبی و حداکثر اثر درمانی نیترات گالیم را در دوز حداقل برای درمان بیماری پاژه نشان داده‌اند(19). مقایسة دوز مصرفی mg/kg.B.W10 نیز تأثیرات تجمعی گالیم را تأیید می‌کند. با  ثابت نگه‌داشتن دارو و دوبرابرکردن  زمان تیمار، آنزیم‌های  ذکرشده به‌صورت تصاعد هندسی افزایش می‌یابند. دوز mg/kg.B.W15 نیز همین نکته را تأیید می‌کند. مطالعة ما نشان می‌دهد که نکتة مهم در مصرف درمانی گالیم در بیماری‌های بدخیم علاوه بر رعایت دوز دارو، توجه به مدت زمان تیمار نیز می‌باشد. از سوی دیگر صفرا با تأثیرمیتوژنی خویش سبب تغییرشکل هپاتوسیت به سلول صفراوی می‌شود که افزایش بیلیروبین و افزایش ساخت آلکالن فسفاتاز را به همراه دارد(22). در مطالعه ما مشخص شد که بیلیروبین کل تا حداکثر 9برابر و بیلیروبین مستقیم نیز تا 17/4برابر افزایش می‌یابد و تغییرات بیلیروبین توتال و بیلیروبین مستقیم در کلیه گروه‌ها معنادار است. نتایج این مطالعة نشان داد که گالیم می‌تواند تغییرات معنا‌دار در مقادیر شاخص‌های عملکرد کبدی به وجود آورد. پیشنهادمی‌شود برای یافتن مکانیسم اختصاصی، تأثیر گالیم در هپاتوسیت‌ها تحت شرایط “In Vitro” موردمطالعه قرار گیرد.


References :

1. Farrar G| Morton A P| Blair JA. In proceedings of conference| heavy metal in the environment. 1987 ;
 
 14: 535-537.

2. Foster BJ| Clagett K| Lryland B. Gallium nitrate: the second metal with clinical activity. Cancer Treat
    1988 ; 70: 1311-19.

3. Chitambor CR| Sax D. Regulatory  effects of Gallium on transferrin independent iron uptake by human
    leukemic HL60 cells. Blood 1992 ; 80: 505-11.

4. Bockman RS| Isreal R| Alcocken K| Ferguson R| Warrell RP. Gallium nitrate stimulated bone collagen
    synthesis. Clin Res 1987; 35: 620-5.

5. Berry JP| Escaig F| Poupon MF| Golle P. Localization of Ga  in tumor cells. Int J Nucl Med Boil 1983 ;
    10: 199-204.

6. Radunovic A| Delves HT| Bradbwory MW. Uptake of Aluminum and Gallium into tissues of the rat:
    influence of antibody against the transferrin receptor. Boil Trace Elem Res 1989; 62: 51-64.

7. Saito S| Shimizu N. Stimulatory effects of low power lazer irradiation on bone regeneration in
    midpalatal structure during expansion in the rat. Am J Orthod Dentafacial Orthop 1997;  111: 525-32. 

8. Christopher CR| Chitambor CR| Narasimihan CJ| O’Brien W J. Inhibitation of ribonucleotide reductase
     by Gallium in murine leukemic L1210 cells. Cancer Res 1991; 51: 6199-201.

9. Chitambor CR| Nawasimhan J. Targeting iron - dependent DNA synthesis with Gallium and
     transferrin-Gallium. Pathobiol 1991; 59(1): 3-10.

10. Williams RJ. Structural aspects of metal toxicity: In: Nriagu JO| editir. Changing metal cycles and
     human health. Springer Varlag NY; 1984; P. 251-63.

11. مشتاقی ع، قاری‌پور م، موحدیان الف. بررسی اثر گالیم بر فونکسیون کبدی در رت. مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، سال دوازدهم، شماره 3  ، پائیز 80، 205-197.

12. Balistrreri WF| Suchy FJ. Pathologic versus physiologic cholestasis. Elevated  serum concentration of
     a secondary bile acid in the presence of hepatobiliary disease. J Pediatr 1981;  98: 399-402.

13. Jemry KN. Clinical diagnosis and mangement by laberatory methods. 19th ed. WB Saunders Co;
     1996 ; P. 279-280.

14. Matkovic V| Apseloff G| Gerber N. Use of Gallium to treat paget’s disease of bone: a Pilot study.
     Lancet 1990; 335:72-75.

15. Tukkamoto Y. Disturbances of trace element concentration in plasma of patients with chronic renal
     failure. Nephron 1980; 26: 174-9.

16. Lange H| Warrell RP. Concentration of Gallium in human tissue. Nucl Med 1973; 112: 113-35.

17. Christopher R| Chitambar CR| Wereley JP. Resistance to the anti tumor agent Gallium nitrate in
     human leukemic cells is allied with decreased Gallium/Iron uptake| increased activity of iron
    regulatory protein – 1| and decreased Ferritin production. J Biol Chem 1997; 272: 12151-57.

 18. Larson SM | Resoy JS| Silen OR. Common  pathway for tumor cell uptake of Gallium– 67 and Iron–
     59 via transferrin receptor. J Natl Cancer 1980; 64: 41-53.

 19. Abe S| Hasegawa S| Nirasawa M| Sasaki M| Ohkubo Y. Transferrin is not involved in the entry of
     67-GA into hepatocytes from regeneratating live of partially hepatectomized rats. Boil 2001;
     24(12):1343-6.

20. Chitambor CR| Matthaeus WG. Inhibition of leukemic HL60 cell growth by transferrin– Gallium:
     effects on ribonucleoutide reductase and demonstration of drug synergy with hydro utra. Blood 1988;
     72 : 1930-6.

21. Krecic L. Shapared ME| Muller D| Apseloff G| Weisbrode SE| Geber N. Gallium nitrate suppresses
     the production of nitric oxide and liver damage in a murine model of LPS- included septic shock.
     Life Sci 1999; 6S(13): 1359-71.

22. Blanckaert M. Analysis of bilirubin and bilirubin mono and diconjugate. Biochem J 1980;
     185:115-28.  

بهبود پورتال پورتال پرتال پرتال سازمانی پورتال سازمانی پورتال شرکتی سامانه سازمانی سامانه شرکتی پرتال شرکتی وب سایت شرکتی وب سایت سازمانی مدیریت آسان مدیریت محتوا مدیریت محتوا بدون دانش فنی پنل ویژه همکاران نظرسنجی آنلاین فیش حقوقی آپلود فیش حقوقی مدیریت بیمه مدیریت خدمات بیمه خدمات بیمه بیمه تکمیلی آموزش پیشنهادات انتقادات مدیریت جلسات فرم ساز مدیریت منو مدیریت محتوا مدیریت سئو پنل مدیریتی چند کاربره ریسپانسیو گرافیک ریسپانسیو
All Rights Reserved 2022 © BSFE.ir
Designed & Developed by BSFE.ir