لیزینگ 80 درصد بازار خودروی ایران را تسخیر میکند
محسن شمشیری
رشد
صنعت لیزینگ در سالهای 1381 به بعد، توجه بسیاری از کارشناسان، مدیران و مردم را
به منظور استفاده از این روش و کارآمدتر کردن آن برای به وجود آوردن تعادل نسبی در
بازار خودرو و ایجاد تقاضای موثر به خود جلب کرده است. برنامهریزیها نشان میدهد
که سهم لیزینگ در فروش، بیشتر خواهد شد و این میزان به 80 درصد فروش بازار افزایش
خواهد یافت. گزارش زیر با نگاهی به ابعاد صنعت لیزینگ، نکاتی را در این زمینه
یادآور شده است.
لیزینگ چیست؟
اجارهداری (Leasing)
نوعی قرارداد و توافق میان دو فرد حقیقی یا حقوقی، به منظور بهرهبرداری از عینی
یا منفعت کالای سرمایهای و مصرفی است که قابلیت اجاره را داشته باشد.
امروزه
لیزینگ یا اجارهداری، صنعتی بینالمللی است و کشورهای امریکا، ژاپن، آلمان، انگلستان،
فرانسه و کانادا به ترتیب بیشترین سهم را در بازار لیزینگ جهان دارند.
داراییهایی
که عموماً اجاره داده میشوند، عبارتند از: زمین، ساختمان، خودرو، ماشینآلات،
باغ، مزرعه، نیروگاه، معدن، رایانه، کشتی، هواپیما، لوازم اداری، تجهیزات
کارخانهای و ...
صنعت
اجارهداری از دهه 1950 شروع شد و امروزه بیش از سه میلیون شرکت در دنیا در زمینه
لیزینگ فعالیت میکنند.
فعالیت
لیزینگ در ایران به سال 1354 باز میگردد و از سه سال گذشته به این سو رشد شتابانی
به خود گرفته و از 11 شرکت در ابتدای سال 81 به 28 شرکت در ابتدای سال 82 و 49
شرکت تا پایان سال 83 رسیده و اکنون نیز به 81 شرکت افزایش یافته است.
مجموع
سرمایه این 81 شرکت 64 میلیارد تومان و تسهیلات اعطایی آنها 260 میلیارد تومان است
و 3/0 درصد از تولید ناخالص داخلی را شامل میشود.
در
حالی که میزان اعتبارات و تسهیلات و حجم عملیات مالی لیزینگ در جهان امروز به 500
میلیارد دلار رسیده و در 8 کشور صنعتی 2 درصد از تولید ناخالص داخلی را به خود
اختصاص داده است؛ ایران نباید از این قافله جهانی عقب بماند و برای ساماندهی امور
صنعتی و تولیدی خود و ایجاد تقاضای مؤثر در برخی فعالیتها، حمایت از شرکتهای
لیزینگ از طریق اعتبارات ارزان قیمت داخلی و خارجی و برنامههای توسعه و بودجههای
سالانه ضروری است تا بازار لیزینگ به بازاری کارآمد تبدیل شود و مورد استقبال
خانوارهای متوسط و کمدرآمد قرار گیرد.
البته
در مورد کارایی شرکتهای لیزینگ در تأمین نیازهای صنعتی و مسکن، نکات مختلفی وجود
دارد. عدهای از کارشناسان، گسترش لیزینگ را در شرایط کنونی هم لازم میدانند و هم
مفید اما عدهای دیگر معتقدند که گسترش لیزینگ در امریکا، ژاپن، آلمان و سایر
کشورها در شرایطی صورت گرفت که نرخ بهره کم بود و با نرخ بهره بالا نمیتوان
لیزینگ را در ایران گسترش داد زیرا بسیاری از خانوارهای متوسط و کمدرآمد ایرانی
که به وام و لیزینگ (اجاره به شرط تملیک) برای خرید مسکن و خودرو نیاز دارند، قادر
به پرداخت قسطهای سنگین و بهرههای بالا و اعتبارات گران قیمت نیستند.
بنابراین
دولت برای حمایت از صنایع و تولیدکنندگان و گسترش لیزینگ باید اعتبارات ارزان قیمت
را در چارچوب بودجه، یارانههای دولتی، توصیه به بانکها و ... در قالب فعالیتهای
لیزینگ به مردم ارائه دهد تا شرکتهای لیزینگ بتوانند از صنایع و تولیدکنندگان
حمایت کنند.
کاهش فاصله مشتری نهایی با خودروساز
لیزینگ با کوتاه کردن دست واسطهها،
اعتماد مردم را به تولیدکننده جلب میکند و از فشار تورمی نیز میکاهد زیرا در
ابتدای کار و عقد قرارداد، اقساط و سود و ... مشخص میشود و این موضوع به تشدید
رقابت میان منابع مالی میانجامد. افزایش رقابت میان شرکتهای لیزینگ و بانکها،
سبب میشود که آنان به کاهش نرخ بهره لیزینگ در آینده مبادرت کنند و این موضوع به
نفع تولیدکننده، شرکتهای لیزینگ و مردم است.
لیزینگ
همچنین منابع مالی سرگردان را جمعآوری میکند و در اختیار خودروساز قرار میدهد،
تولید خودرو افزایش مییابد و ضمن کاهش تمایل به خودروی خارجی، سهم خودروساز از
بازار را حفظ خواهد کرد و به این ترتیب نظارتهای قانونی و شفافیت مالیاتی هم
امکانپذیر میشود.
تمرکز
فعالیت، از دیگر ویژگیهای صنعت لیزینگ به شمار میرود که بازاریابی خودروسازان را
تقویت خواهد کرد.
در
لیزینگ نیز باید از دانش بازاریابی بهره گرفت تا مدلهای مختلف و انعطافپذیری
نمایندگیهای لیزینگ افزایش یابد.
مشتری گرایی
از سال 2000 به بعد، کارشناسان علم
مدیریت و اقتصاد، این هزاره را هزاره مشتری گرایی نامیدهاند و معتقدند که
تولیدکننده دیگر نمیتواند هرچه میخواهد تولید و عرضه کند.
در
فعالیتهای لیزینگ خودرو هم باید به این نکته توجه داشت که مشتری به تدریج آگاه
میشود و وقتی از واردات و خودروهای کیفی مجهز به فناوری پیشرفته خبر داشته باشد،
به مرور بعضی بازار و خودروسازان را در دست میگیرد بنابراین علاوه بر تولید خودرو
باید به تأمین منابع مالی ارزان قیمت و ساختار تقاضا و گروههای پایین درآمدی توجه
کرد.
همچنین
باید برای جلب رضایت مشتریان ـ چه آنها که طالب خرید نقد هستند و چه کسانی که
خواستار خرید قسطیاند ـ امکانات لازم را فراهم کرد و رنگ و مدل مورد نظر هر دو
گروه را در اختیارشان قرار داد.
لیزینگ محدود
در
لیزینگ محدود، خودرو به مدت دو سال در اختیار مشتری قرار میگیرد و پس از طی مدت
مقرر، آن را پس میدهد و خودرویی جدید در اختیار او قرار میگیرد. خودروی دست دوم
وارد شبکه فروش خودروهای دست دوم میشود و از طریق لیزینگ به فروش میرسد.
لیزینگ ترکیبی
در
قرارداد لیزینگ ترکیبی، مشتری متعهد میشود که 10 ماه از سال یک خودرو داشته باشد
و برای مسافرت و برنامههای خاص از خودرویی دیگر استفاده کند. در کشورهای پیشرفته،
مشتری میتواند خودرو را برای مدتی معین اجاره کند و سپس اگر مایل بود، آن را به
قیمت توافقی روز اول بخرد و یا بازگرداند و خودروی دیگری را اجاره کند.
روش اجاره عملیاتی
در
سادهترین مدل لیزینگ، خودرو برای مدتی معین به مستأجر یا متقاضی اجاره داده
میشود و پس از آن، به فرد دیگری داده خواهد شد.
تجدید قرارداد
در اجاره با اختیار تجدید قرارداد،
مستأجر پس از 60 ماه اجازه دارد خودرو را بار دیگر با نرخ جدید از موجر اجاره کند.
اجاره مدلهای پایین
برای
مشتریانی که توان مالی خوبی ندارند، مبلغ اجاره با افت مدل خودرو کاهش پیدا میکند
و خودروهای مدل پایین با نرخ اجاره پایین اجاره داده میشود.
اجاره به شرط تملیک
در این روش، مشتری پس از پایان مدت
زمان اجاره، صاحب خودرو میشود. این موضوع باید در قرارداد قید شود و مشتری در روش
اجاره عملیاتی میتواند پس از 6 ماه قرارداد را تمدید کند.
فروش اقساطی
این روش هم میتواند در روش لیزینگ و
هم در خارج از آن مطرح باشد یعنی از همان ابتدا مشتری میخواهد صاحب خودرو شود و
مالکیت هم در ابتدا منتقل میشود.
اجاره با خدمات کامل
کسی که مستأجر است یا خودرویی را
اجاره میکند، از خدمات دیگری نیز بهره میبرد و تعمیرات، نگهداری، بیمه و
هزینههای جانبی نیز برعهده موجر است.
اجاره برای خانواده
این روش مخصوص فصل تابستان، تعطیلات و
مواقع خاصی است که خانواده به خودرو نیاز دارد.
اجاره گروهی
اجاره گروهی به منظور جایگزینی
خودروهای فرسوده در شرکتها و سازمانهایی که به دهها دستگاه خودرو نیاز دارند،
کاربرد دارد.
خودروهای سفارشی
در مراسمی نظیر مهمانیها، همایشها و
نیز موارد مربوط به تشریفات سفارتخانهها و وزارتخانهها مطرح است.
مبلغ پیشپرداخت
مبلغ پیشپرداخت برای خرید از طریق
روش لیزینگ، از 50 درصد به 40 درصد رسیده است و در آینده به 30 درصد کاهش خواهد یافت.
انعطافپذیری
و کاهش پیشپرداخت، امکان فسخ یا تمدید قرارداد و نیز افزایش رقابت در زمینه تولید
و ارتقای کیفیت به موفقیت لیزینگ کمک خواهد کرد و لیزینگ نیز به یاری بهبود وضعیت
صنعت خودرو خواهد آمد.
خودروساز و برنامهریزی برای لیزینگ
در ابتدای سال 1382 فعالیت لیزینگ
(اجاره به شرط تملیک) در ایران خودرو و سایپا بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفت و
افزون بر 100 هزار دستگاه از طریق لیزینگ به مصرف کننده عرضه شد. شرکتهای اقماری
ایجاد شدند تا خودروسازان به طور مستقیم درگیر موضوع لیزینگ شوند و شرکتهای
لیزینگ ایران خودرو، سرمایهگذاری بانک ملی، ایرانیان، لیزینگ خودروی سواری،
تعاونی خاص ایران خودرو و رایان سایپا فعالیت خود را گسترش دادند.
شرکتهای
لیزینگ از نظر نوع ارتباط با خودروسازان، به سه دسته تقسیم میشوند:
1.
شرکتهایی که
سهام آنها متعلق به خودروساز است.
2.
شرکتهایی که
خودروساز سهامدار آنها نیست اما طرف قرارداد با خودروساز هستند.
3.
شرکتهایی که
خودروساز سهامدار آنها نیست و قراردادی هم با خودروساز ندارند.
در
سال 1382 حدود 30 درصد محصولات خودروسازان از طریق لیزینگ به فروش رسید. در سال
1383 برای فروش 50 درصد خودروها از طریق لیزینگ که این رقم برای سال 84 به بیش از
80 درصد خواهد رسید برنامهریزی شده اما به عقیده برخی کارشناسان، افزایش تقاضا
برای لیزینگ، تنها از طریق ایجاد انگیزه در مصرف کننده نهایی و طبقه متوسط درآمدی
شامل کارمندان، معلمان و ... امکانپذیر است؛ در نتیجه لیزینگ با محصولاتی مانند
پراید، پیکان و آردی بهتر جواب میدهد و در این سطح قیمت نیز میتوان در آینده
تقاضای قابل توجهی را در بازار لیزینگ ایجاد کرد.
بنابراین
خودروسازان باید برای دهکهای مختلف درآمدی برنامهریزی کنند و ضمن عرضه محصولات
جدید، با کیفیت و دارای قیمت ارزان و متوسط، نرخ سود بانکی و اعتبارات در بخش
لیزینگ را کاهش دهند تا دهکهای پایین درآمدی هم مشتری بالفعل خودروسازان و
محصولات ساخت داخل شوند.
خودروسازان
بزرگ جهان بیشترین سود خود را در شبکه تأمین و توزیع و از طریق فعالیت مالی و
لیزینگ کسب میکنند.
هم
اکنون در ایران تلفیقی از فروش اقساطی و لیزینگ مورد توجه است ولی با طراحی مدلها
و تدوین دستورالعملها، صنعت لیزینگ کشور باید به سمت شرایطی پیش برود که سهم
عملیات مالی لیزینگ در ایران از 3/0 درصد کنونی به 2 درصد تولید ناخالص داخلی
افزایش یابد.
براساس
اعلام خودروسازان، عمده فعالیت آنها در سال 83 بر فروش و خدمات پس از فروش متمرکز
است و برای بهبود کیفیت تلاش میکنند و همچنین در زمینه فروش نقدی و لیزینگ تحول
عمدهای را ایجاد خواهند کرد.
مراحل
اداری تحویل خودرو از طریق لیزینگ به زمان خاص خود نیاز دارد و به همین دلیل
مشتریان در مواردی از ورود به لیزینگ منصرف میشوند بنابراین شرکتهایی مانند
گسترش ایران خودرو که هماهنگ کننده شرکتهای لیزینگ هستند باید مراحل وقتگیر
اداری را کاهش دهند و روش کار شرکتهای لیزینگ و خدمات حمایتی و از همه مهمتر
تأمین مالی یکنواخت شود.
نقش نمایندگیها و شبکه خودروسازان
برای تحقق یافتن برنامههای فروش
خودرو از طریق لیزینگ باید از توان خودروسازان کشور، نمایندگیهای مجاز و شبکه
شرکتهای لیزینگ به طور کامل استفاده شود. اعتبار تسهیلاتی که به مشتری داده
میشود باید توسط خودروسازان تأمین شود و شرکتهای لیزینگ به صورت حقالعمل کاری
فعالیت کنند.
نمایندگیها
و لیزینگهای رده دوم مأموریت مذاکره با مشتری، توافق وی، عقد قرارداد و تکمیل
مدارک را برعهده خواهند داشت و سپس نوبت به شرکتهای لیزینگ رده اول خواهد رسید.
لیزینگ رده اول کار رزرو خودرو، تحویل آن به نماینده و سپس مشتری و مسؤولیت
جمعآوری و وصول اقساط خودرو را انجام خواهد داد.
این
حجم کار گسترده و سنگین برای دستیابی به اهداف مورد نظر در سالهای 83 و 84 بدون
سیستم مکانیزه امکانپذیر نیست و برنامه نرمافزاری لیزینگ باید به روز شود تا در
همه نقاط کشور امکان پیگیری پروندهها و خواستههای مشتریان وجود داشته باشد و در
یک مرکز اطلاعاتی، بررسی و راهبری شود.
امکانات
دیگری مانند تلفن گویا و پیام دهنده از طریق تلفن همراه نیز پیشبینی شده است که
باید به روز شود و توسعه یابد.
همچنین
سیستم باید به گونهای رقابتی شود تا هر نمایندگی و شرکت لیزینگی که بهتر کار
میکند، بیشتر سودآوری داشته باشد. همه نمایندگیها باید با سیستم جامع و
نرمافزارها آشنایی داشته باشند و نشریات و جزوات لازم برای اطلاعرسانی دائمی در
این زمینه موجود باشد. همچنین درخواست و سلیقه مشتریان باید به نمایندگیهای
لیزینگ به طور دائم گزارش شود و متناسب با درآمد و خواست مردم و اطلاعات دستهبندی
شده، فعالیت خودروسازان و لیزینگها در جهت جلب رضایت مشتری حرکت کند.
کسب سود
در سال 82 فروش تنها هدف لیزینگ اعلام
شد اما اکنون که عرضه خودرو از تقاضا پیشی گرفته، کسب درآمد و سود برای خودروساز و
ایجاد انگیزه در خانوارهای متوسط و کمدرآمد نیز مورد توجه واقع شده است و
خودروسازان باید به دهکهای پایین درآمدی هم توجه کنند.
افزایش تولید خودرو
تیراژ
تولید خودرو در ایران به سالی یک میلیون دستگاه میرسد و به منظور ایجاد تقاضای
مفید و مؤثر برای فروش این خودروها باید راهکارهایی عملی مورد توجه قرار گیرد.
عدهای معتقدند که باید از روشهای مختلف به منظور تشویق شهروندان برای خرید
خودروهای ساخت داخل بهره گرفت و مشتری بالقوه را به مشتری بالفعل تبدیل کرد.
در
حالی که درآمد سرانه در ایران به طور رسمی و غیررسمی رقمی بین 1200 تا 2500 دلار
برآورد شده است، این رقم در امریکا 38 تا 48 هزار دلار در سوئیس 38 هزار دلار، در
آلمان 34 هزار دلار، در ژاپن 36 هزار دلار و در بسیاری کشورهای اروپایی بالای 30
هزار دلار است. با توجه به درآمد سرانه پایین در کشور، قدرت خرید اغلب خانوارهای
ایرانی در شرایط وجود تورم ساختاری و مزمن بالای 10 درصد ـ که در برخی سالها به
50 درصد رسیده است ـ هر سال رو به کاهش بوده و درآمد سرانه ایرانیان در حد سال
1352 متوقف مانده است.
این
در حالی است که اقتصاد کشور با مشکلاتی نظیر تورم، رکود و بیکاری مواجه است و
خانوارهای فقیر و متوسط توانایی خرید کالاهای گران قیمت مانند خودرو و مسکن را
ندارند. اگرچه قیمت خودروی متوسط یا ارزان مانند پراید در حد 8-7 هزار دلار است
اما در مقایسه با درآمد سرانه متوسط کشور، بسیاری از خانوادهها از عهده خرید آن
برنمیآیند.
سرانه
مالکیت خودرو در ایران یک دستگاه به ازای 18 نفر است که طبق برخی برآوردها، این
رقم در سال جاری به یک دستگاه خودرو در مقابل 14 نفر رسیده است. اگر با ایجاد
شرایط لازم، نقدینگی جامعه به سمت خرید کالاهای بادوام و ضروری مانند مسکن و خودرو
هدایت شود، مردم به خرید این کالاها تمایل دارند اما به دلیل نبود پسانداز و
درآمد کافی، بسیار از آنان جزء مشتریان بالفعل محسوب نمیشوند.
فروش
قسطی یکی از راههای مفید برای ایجاد تقاضای خرید کالاهای صنعتی و حمایت مؤثر از
تولید داخلی است و به خریدار امکان میدهد تا براساس شرایط و موقعیت مالی خود برای
خرید کالا تصمیم بگیرد.
امروزه
در اروپا، امریکا و شرق آسیا، مؤسسات مالی متعددی ایجاد شدهاند که امکان خرید
قسطی، اجاره به شرط تملیک (لیزینگ) محصول را برای مشتری فراهم میآورند. این
مؤسسات از طریق مطبوعات، اینترنت و تلویزیون به معرفی خود، حوزه فعالیتشان و
همچنین تبلیغات وسیع در زمینه فروش قسطی کالاها میپردازند.
این
شرکتها با توجه به اهمیت موضوع مسکن و خودرو برای خانوادهها، بیشتر در این دو
زمینه فعالیت میکنند و مردم نیز به منظور رفع نیازهای اساسی خود، متقابلاً از
فعالیتهای لیزینگ و فروش قسطی خانه و خودرو بیش از دیگر کالاها حمایت میکنند.
تعدد
شبکههای اینترنتی که به تبلیغ استفاده از وام خرید خودرو میپردازند، نشان از
اهمیت بیشتر خودرو نسبت به مسکن دارد.
کاهش شکاف عرضه و تقاضای خودرو
رشد
متوسط 28 درصدی صنعت خودرو از سال 1373 تاکنون و نزدیک شدن تیراژ تولید به یک
میلیون دستگاه در سال جاری، نیاز متقاضیان را بیش از گذشته تأمین کرده و شکاف عرضه
و تقاضا و صفهای طولانی و انتظار چندماهه و چند ساله برای تحویل خودرو را از بین
برده است.
براساس
برآورد کارشناسان، حتی کیفیت خودرو نیز بهبود یافته است و شاهد عرضه مدلهای متنوع
و با کیفیت هستیم. با تحقق برنامه افزایش تولید خودرو، قیمت خودرو نیز پایین خواهد
آمد و از این پس خودروسازان باید به دنبال ایجاد تقاضای جدید برای محصولات خود
باشند و یا به بازارهای صادراتی توجه کنند.
به هر
حال راهکارهای ایجاد تقاضای مؤثر باید متناسب با شرایط کنونی صنعت خودرو دنبال شود
و تجربیات مفید کشورهای صنعتی مورد استفاده قرار گیرد.
مدیران
بخش خودروسازی بر نظارت و کنترل کیفی تأکید کردهاند تا با ارائه محصولات باکیفیت
و جلب رضایت مشتری، بازار را در تسخیر خود داشته باشند.
با
وجود تورم دورقمی ساختاری، متوسط رشد قیمت خودرو همواره پایینتر از تورم بوده و
کاهش دائمی قیمت واقعی خودرو را شاهد بودهایم اما از نظر قیمت اسمی، با وجود نرخ
سود بانکی بالا، افزایش دستمزد و رعایت بیشتر استانداردها و بهبود کیفی، با افزایش
ناچیز آن در مقایسه با افزایش سطح عمومی قیمت کالاهای دیگر مواجه بودهایم و مردم
میگویند خودرو نسبت به سایر کالاها کمتر افزایش قیمت داشته است. این واقعیت نشان
دهنده کاهش نسبی قیمت واقعی و در مواردی تثبیت قیمت واقعی خودروست.
البته
به اعتقاد برخی کارشناسان، با توجه به معیار ارزش برابری دلار در مقابل ریال، قیمت
خودروهای متوسط ایران نسبت به قیمت خودروهای مشابه در اروپا هنوز بالاست.
ایجاد
تنوع در خودروهای تولیدی و ارائه مدلها و کلاسهای گوناگون، از دیگر پیامدهای
افزایش تولید به شمار میرود.
اعمال
نظامهای کیفیت و مدیریت در صنعت خودروی ایران مانند مدیریت کیفیت فراگیر، TQM،
تولید ناب، تولید بهنگام و مانند آن در دو سه سال اخیر، یک اقدام بزرگ فرهنگی در
زمینه ترویج ادبیات کیفیت و مدیریت در ایران بوده است.
سال
1383 را باید نقطه عطفی در مدیریت عرضه و تقاضای خودروسازان دانست. در این سال،
فزونی عرضه بر تقاضای داخلی، آغازگر تحقیق و بررسی و مطالعه برای تقویت و گسترش
بازار شد و ابزارهای جدید مانند فروش اقساطی و لیزینگ (اجاره به شرط تملیک) به
منظور ایجاد تقاضای جدید و مؤثر و نیز روشهای فرهنگی و تبلیغاتی به کار گرفته شدند
و صنعت خودروسازی ایران نیز شاهد سرمایهگذاری عظیمی در بخش مدیریت تقاضا بود.
لیزینگ
یا اجاره به شرط تملیک از جمله این ابزارهاست که امروزه در سطح گسترده و با
مشارکت 81 شرکت، سه خودروساز و بانکهای بزرگ کشور به ارائه خدمات میپردازد.
خودروهای بالای 10 میلیون تومان
عدهای
از مدیران خودروسازی معتقدند که کاهش قیمت محصولاتی مانند پژو 206 و سمند در بازار
میتواند انگیزه مردم را برای خرید این خودروها از طریق لیزینگ افزایش دهد.
یک
راه هم این است که خودروهای یادشده با 4-3 میلیون تومان پیشپرداخت به مشتری عرضه
شود و مابقی مبلغ به شکل اقساط و یا از طریق لیزینگ از وی دریافت شود. این اقدام
در ماههای پایانی سال 82 و امسال با عرضه خودروهای سمند و جی ال ایکس عملی شده
است.
کاهش نرخ سود
کاهش نرخ سود نیز در ایجاد انگیزه از
طریق لیزینگ مؤثر بوده است. شرکتهای لیزینگ طی سال 82 در مواردی نرخ سود را 35 تا
40 درصد تعیین کردند اما امسال نرخ سود کاهش یافت و با حرکتی تدریجی برای خریداران
گروهی به 25 درصد رسید.
قدرت چانهزنی مشتری
از
آنجا که قدرت چانهزنی مشتری در برابر شرکتهای تازه وارد به بازار بیشتر است، با
افزایش واردات خودرو توسط خودروسازان بزرگ و موفق، احتمال کسادی بازار برخی
محصولات گران قیمت و بدون کیفیت وجود دارد بنابراین خودروسازان باید فناوری
پیشرفته را به کار گیرند و به قطعه سازان توصیه کنند که هدف تیراژ بالای یک میلیون
را با ماشینآلات پیشرفته دنبال کنند تا هزینه تولید به دوسوم یا 50 درصد هزینه
فعلی برسد و امکان کاهش قیمت طی دو سه سال آینده فراهم شود.
همچنین
ساماندهی خدمات پس از فروش و تأمین قطعات یدکی نیز باید بیش از پیش مورد توجه قرار
گیرد.
سهم پیشفروش در تأمین مالی خودروساز
در سالهای اخیر پیشفروش علاوه بر
ایجاد تقاضای مطمئن، راهکار اصلی تأمین مالی بوده است و خودروسازان کمتر از 30
درصد منابع لازم را از بانکها و مابقی را از طریق پیشفروش تأمین میکردند شایان
ذکر است که پیشفروش نیز به دلیل سود بالای مشارکت، روش گرانی برای تأمین مالی
خودروسازان و افزایش هزینههای تولید محسوب میشود.
تأثیر ال 90 بر قیمت
با
ورود خودروی ال 90 در سال 1385 قیمت سایر خودروها تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. در
آن زمان تولید پیکان و پراید متوقف و خودروی ال 90 در چند مدل با قیمت زیر 7
میلیون تومان عرضه خواهد شد و مشتری خواه ناخواه به مقایسه قیمت آن با دیگر
خودروها میپردازد بنابراین فعالیتهای لیزینگ باید به گونهای برنامهریزی شود که
دست مشتری برای انتخاب محصول باز باشد.
خودروسازان
ایرانی باید بتوانند به منابع مالی ارزان قیمت خارجی دست پیدا کنند تا امکانات
لیزینگ ارزان قیمت فراهم شود. در آن صورت میتوانند در کنار خودروی لوگان سایر
خودروها را با لیزینگ ارزان قیمت به مردم بفروشند.
در
حال حاضر خودروسازان نرخ 20 درصدی را برای لیزینگ هدف گرفتهاند که این رقم برای
پیکان 26 درصد و آردی و گروه پژو 25 درصد است اما این نرخ همچنان بالاست و با ورود
لوگان به بازار باید نرخ لیزینگ به زیر 10 درصد برسد که این کار با مشارکت و ترغیب
رنوی فرانسه برای فروش لوگان و خودروهای دیگر با لیزینگ زیر 10 درصد به مشتری،
عملی است.
تخفیفهای
نقدی هم در فروش سایر خودروها مؤثر خواهد بود. اگر فروش نقدی با 5 تا 10 درصد
تخفیف صورت گیرد، بسیاری از مشتریان به سمت خودروهایی مانند زانتیا، مزدا، سمند و
پژو تمایل پیدا خواهند کرد. استفاده از اعتبارات صندوق ذخیره ارزی برای
قطعهسازان و اجرای پروژههای بزرگ میتواند در کاهش هزینه تولید مؤثر باشد و تا
دو سال آینده شرایط را برای کاهش قیمت خودرو فراهم آورد.
قدرت خرید مردم و نرخ سود بالای بانکی
بانکها
در ایران برای امور گوناگون به افراد وام میدهند اما بالابودن نرخ سود بانکی و
گران تمام شدن هزینه اعتبارات، فعالیتهای لیزینگ، فروش قسطی و ... برای مردم، با
انتقادات شدیدی رو به روست.
برخی
کارشناسان میگویند شرایط ایران را باید با خود ایران مقایسه کرد. نرخ تورم در
ایران بالای 15 و 20 درصد است و در نتیجه نرخ سود بانکی برای پسانداز باید بالاتر
از 15 درصد و نرخ سود بانکی برای وام و اعتبارات خرید کالاهایی مانند خودرو یا
خانه نیز باید بالاتر از 20 درصد باشد.
اما
خانوارهایی که درآمد سرانه کمتری دارند، حتی توانایی پوشش دادن نرخ سود بانکی و
فرع وامها را ندارند و به همین ترتیب پرداخت اصل وام نیز غیرممکن میشود.
به
عنوان مثال اگر کسی برای خرید مسکن وام 50 میلیون تومانی بگیرد و قرار باشد در 120
قسط طی 10 سال اصل و فرع آن را بپردازد باید ماهی 980 هزار تومان قسط بدهد تا
بتواند در 10 سال 118 میلیون تومان اصل و فرع را پرداخت کند که اصل آن 50 میلیون
تومان و فرع آن 68 میلیون تومان خواهد بود و در مقابل، تنها توانسته است خانهای
90-80 متری را خریداری کند بنابراین کاهش نرخ سود بانکی به نفع خودروسازان است و
به افزایش تقاضای خرید خودرو و خانه به روش فروش قسطی و لیزینگ منجر میشود.
اما
سیاستهای پولی و بانکی کشور انعطاف لازم را ندارد و نرخ سود بانکی با وجود
انتقادات و فشار تولیدکنندگان و مؤسسات مالی و خدماتی به کندی رو به کاهش است.
این
در حالی است که نرخ سود بانکی در ژاپن هر سه ماه یکبار متناسب را شرایط اقتصاد
تعیین میشود و حتی در دوران رکود، نرخ بهره را صفر در نظر میگیرند تا حجم پول در
گردش و به تبع آن، تقاضای کل افزایش یابد و به این ترتیب رونق صنایع و تولید و
خرید کالاها حاصل شود.
بسیاری
از کشورهای صنعتی نیز تلاش میکنند تا نرخ تورم را زیر 5 درصد و نرخ سود بانکی را
زیر 4 درصد تثبیت کنند تا از این طریق تولیدکننده با مشاهده رشد 5 درصدی قیمتها و
مردم نیز با مشاهده نرخ 4 درصدی هزینههای بانکی و نرخ بهره، به وام گرفتن تشویق
شوند و تمایل به خرید کالاها به صورت لیزینگ و قسطی نیز در آنها تقویت شود.
هزینه
تولید نیز با وجود تورم پایین و نرخ سود بانکی پایین، کاهش و قدرت رقابتی
تولیدکننده و صنایع افزایش خواهد یافت. بالابودن بهره وامها در کشور، مانعی بر سر
راه توسعه صنعت و خدمات است و صرفه اقتصادی ندارد.
بانکها
در کشورهای اروپایی و امریکایی معادل 90 درصد قیمت یک خانه را به خریدار، وام با
بهرههای اندک میدهند. این کار براساس اعتبار وام گیرنده در طول زمان انجام
میشود. در بازپرداخت وام هم نهایت همکاری با وام گیرنده به عمل میآید؛ به
گونهای که حتیالامکان کمترین فشار بر او وارد شود.
مؤسسات
متعددی که به خدمات وامدهی به مردم اشتغال دارند نیز کم و بیش تابع قوانین وام و
بهره پایین در همان کشور هستند و برای رقابت بیشتر میکوشند نرخ بهره و هزینه وام
خود را کاهش دهند. این موضوع باعث نوسان نرخ بهره در این کشورها از نیم تا 7 درصد
شده است. مثلاً در آلمان نرخ بهره وام خودرو 4 تا 7 درصد و این رقم برای کسب و کار
و تولید و راهاندازی مغازه و کارگاه و کارخانه 3 تا 4 درصد است.
بسیاری
از مؤسساتی که در بیشتر کشورهای صنعتی برای خرید خودرو به مردم وام میدهند، به
طور میانگین نرخ 4 درصد را برای وامهای خود در نظر میگیرند.
تجارت
الکترونیکی نیز به یاری این مؤسسات آمده و با افزایش سرعت کار، سودآوری را بالا
برده است و مشتریان از طریق اینترنت، دورنگار یا پست الکترونیکی به گرفتن وام
اقدام میکنند. در این سه شیوه، نرخ بهره وام بسیار اندک و کمتر از یک درصد است.
به
مشتریانی که برای بار دوم به خرید خودرو اقدام میکنند، تسهیلات بیشتری ارائه
میدهند و نحوه محاسبه بازپرداخت را کاملاً در اختیار آنها میگذارند و تا زمانی
که اعتبار مالیشان به میزان مشخصی افزایش نیافته باشد، ملزم به بازپرداخت اقساط
خود نیستند. این شیوه را چک سفید نامیدهاند.
براساس
نوع خودروی خریداری شده، وامهایی در اختیار خریدار قرار میگیرد. برای خرید
خودروی صفر کیلومتر یا خودروی دست دوم از نمایندگی فروش یا از شخص و یا به صورت
لیزینگ، زمان بازپرداخت و نرخ بهره اندکی متفاوت است و بسته به شرایط بازار ممکن
است در یکی از روشها، سود خریدار بیشتر لحاظ شود. در بسیاری از موارد با پایان
یافتن اقساط یک خودرو، تسهیلات بیشتری را در اختیار خریدار قرار میدهند تا خودروی
جدیدتری بخرد. آنان همچنین مشتری را تشویق میکنند تا برای شروع، خودرویی ارزانتر
را خریداری کند زیرا علاوه بر قیمت ارزان، مصرف سوخت و هزینههای مالیاتی و
تعمیرات آن هم کمتر است.
هزینههای تحمیلی
هزینههای
محیطی موجود در فضای اقتصاد کلان ایران، حداقل در 25 سال اخیر ـ با وجود تورم
ساختاری که گاه به حدود 50 درصد رسیده و نیز عدم پاسخگویی میزان تولید خودرو به
نیاز قابل توجه بازار ـ خودروساز ایرانی را در دستیابی به راهحلی برای کمک به
ارزان شدن خودرو، ناتوان جلوه داده است زیرا بیشتر مشتریان به دنبال خودروهای 6 تا
8 میلیون تومانی هستند و اگر خودروسازی بخواهد خودرویی مانند پژو 405 را با کاهش
هزینه ارزانتر عرضه کند، در محیط بازار ایران عملاً قادر به این کار نخواهد بود
چون زنجیره سایر محصولات مانند پژو 206، GLX
و ... نیز به نوعی با پژو 405 مرتبط است و در بازار کشش لازم برای کاهش این قیمت
به وجود نمیآید و فشار حاشیه سود با حضور واسطهها عملاً قیمت را به سمت 10
میلیون تومان هدایت میکند. در نتیجه استراتژی کاهش قیمت یک مدل خودرو بدون
هماهنگی و برنامهریزی برای سایر خودروها جواب نمیدهد.
همچنین
مطالعه متغیرهای اقتصاد ایران نشان میدهد که افزایش قیمت عوامل تولید، هزینههای
تمام شده تولید را بالا برده است و نمیتوان بدون کاهش هزینههای تولید و مواد
اولیه، قیمت یک یا دو مدل خودرو را به تنهایی کاهش داد. برای کاهش قیمت یک یا چند
مدل محدود خودرو باید هم هزینههای تولید کاهش یابد و هم اثرپذیری قیمت یک مدل
خودرو از سایر قیمتها به حداقل برسد و بازار تمایل لازم را برای کاهش یک مدل
خودرو از خود نشان دهد.
در
برخی سالها قیمت خودرو با تقاضا رابطه معکوس نداشته است و وقتی قیمت خودرو بالا
میرفت 50 درصد از خریداران که مصرف کننده نهایی نبودند و سرمایهگذاری میکردند،
تقاضای خود را افزایش میدادند و هرچه قیمت بالاتر میرفت، تقاضا هم بیشتر میشد
این موضوع، مشکلات خودروسازان و بازار خودرو را در برخورد با عوامل محیطی و کلان
اقتصاد افزایش میداد بنابراین نباید از تأثیر تورم و مشکلات ساختاری اقتصاد کلان
بر صنعت خودرو غافل بود.
بهبود پورتال
پورتال
پرتال
پرتال سازمانی
پورتال سازمانی
پورتال شرکتی
سامانه سازمانی
سامانه شرکتی
پرتال شرکتی
وب سایت شرکتی
وب سایت سازمانی
مدیریت آسان
مدیریت محتوا
مدیریت محتوا بدون دانش فنی
پنل ویژه همکاران
نظرسنجی آنلاین
فیش حقوقی
آپلود فیش حقوقی
مدیریت بیمه
مدیریت خدمات بیمه
خدمات بیمه
بیمه تکمیلی
آموزش
پیشنهادات
انتقادات
مدیریت جلسات
فرم ساز
مدیریت منو
مدیریت محتوا
مدیریت سئو
پنل مدیریتی چند کاربره
ریسپانسیو
گرافیک ریسپانسیو